Alfabet palcowy
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Alfabet palcowy (daktylografia) – zbiór znaków migowych (daktylogramów) odpowiadających poszczególnym literom danego alfabetu[1]. Ponieważ poszczególne daktylogramy odpowiadają literom, a nie fonom czy fonemom, są raczej odpowiednikami pisma niż mowy. Każdy język migowy posiada własny alfabet palcowy.
Polski alfabet palcowy został skodyfikowany w 1805 przez ks. Anzelma Zygmunta lub 1816 r. przez ks. Jakuba Falkowskiego. Pierwszy zbiór ilustracji poszczególnych daktylogramów ukazał się w 1869 roku (autorem był niesłyszący artysta Adam Skwara)[2].