Batalion pancerny (II RP)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bataliony pancerne – oddziały broni pancernych, występujące w organizacji pokojowej Wojska Polskiego II RP, w latach 1935-1939.
Bataliony zostały powołane rozkazem Dowództwa Broni Pancernych MSWojsk. z 26 lutego 1935 o przemianowaniu i o organizacji 4 nowych batalionów pancernych.
Była to jednostka wojskowa „czasu P” spełniająca zadania mobilizacyjne wobec oddziałów i pododdziałów broni pancernej „czasu W” w II Rzeczypospolitej. W okresie pokoju spełniała również zadania organizacyjne i szkoleniowe[1].