Bitwa konwoju maltańskiego (1800)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bitwa konwoju maltańskiego – bitwa morska wojen rewolucyjnej Francji, która miała miejsce 18 lutego 1800 roku w czasie oblężenia Malty.
Wojny rewolucyjnej Francji Oblężenie Malty (1798–1800) | |||
Czas |
1800-02-18 18 lutego 1800(dts) | ||
---|---|---|---|
Miejsce |
na północ od wybrzeża Malty | ||
Wynik |
zwycięstwo Brytyjczyków | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
35°53′52″N 14°30′51″E |
Francuski garnizon w Valletcie na Malcie od osiemnastu miesięcy był w stanie oblężenia, blokowany od strony lądu przez mieszane siły brytyjskie, portugalskie i ochotników maltańskich, zaś od strony morza przez eskadrę okrętów Royal Navy pod generalnym dowództwem Lorda Nelsona, bazującego w Palermo na Sycylii. W lutym 1800 roku rząd neapolitański wymienił żołnierzy portugalskich na własne siły, i żołnierze wypłynęli na Maltę z Nelsonem i Lordem Keith, przybywając tam 17 lutego. Od początku roku 1800 francuski garnizon cierpiał na poważne braki żywności. Aby podnieść efektywność obrońców, w Tulonie zorganizowano konwój pod dowództwem kontradmirała Jeana-Baptiste Perrée, który miał dostarczyć żywność, uzbrojenie i posiłki wojskowe do Valletty. 17 lutego konwój dotarł w pobliże Malty od południowego wschodu, licząc na przemknięcie się wzdłuż wybrzeża i ominięcie brytyjskiej blokady.
18 lutego 1800 straże na brytyjskim okręcie HMS „Alexander” zasygnalizowały obecność Francuzów. Okręt rozpoczął pościg, z resztą eskadry Nelsona podążającą za nim, kiedy Keith pozostał koło Valletty. Chociaż większość francuskich okrętów umknęła brytyjskiej pogoni, jeden z transportowców został doścignięty i zmuszony do poddania się, a okręt flagowy Perrée'a „Généreux” został przechwycony przez znacznie mniejszą fregatę HMS „Success”. Podczas wymiany ognia „Success” został mocno uszkodzony, lecz dowódca konwoju kontradmirał Perrée otrzymał śmiertelną ranę. Opóźnienie spowodowane potyczką pozwoliło głównym siłom brytyjskim złapanie francuskiego okrętu, który mocno osłabiony, poddał się. Perrée zmarł krótko po zranieniu, i nic z zaopatrzenia nie dotarło na Maltę, pozostawiając oblężonych samym sobie przez następne 7 miesięcy, zanim skapitulowali 4 września 1800 roku.