Cuda Jezusa
nadprzyrodzone czyny Jezusa opisane w ewangeliach / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Cuda Jezusa?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Cuda Jezusa – nadprzyrodzone czyny Jezusa Chrystusa, których według chrześcijan miał dokonać w okresie swojej działalności w Ziemi Świętej, jak to zostało opisane w Ewangeliach. Opisy cudów stanowią jedną trzecią materiału literackiego Ewangelii[1].
Ten artykuł dotyczy nadprzyrodzonych czynów Jezusa Chrystusa. Zobacz też: miniserial o tym tytule. |
Ewangelista Jan napisał, iż tylko część cudów dokonanych przez Chrystusa została opisana w Ewangeliach[2]. Teologia chrześcijańska zamyka je w czterech kategoriach: uzdrowienia fizyczne, egzorcyzmy (uwolnienia opętanych osób od złych duchów), wskrzeszenia umarłych i cuda nad naturą fizyczną.
W Ewangeliach synoptycznych, tzn. u Mateusza, Marka i Łukasza, Jezus odrzuca żądanie Żydów, by cudem poświadczył autorytet z którym naucza[3]. Doktryna chrześcijańska upatruje w Jezusowych cudach wypełnienia się proroctw Starego Testamentu odnośnie do przymiotów Mesjasza Pańskiego[4]. W 35 rozdziale Księgi Izajasza zostało zapowiedziane, że w czasach mesjańskich niewidomi będą odzyskiwali wzrok, głusi słuch, niemi mowę, chorzy zdrowie[5]. U Jana zostało podkreślonych siedem znaków, które stanowią szkielet mesjańskiej działalności: od cudownej przemiany wody w wino na godach w Kanie Galilejskiej, aż po wskrzeszenie przyjaciela Łazarza w Betanii w Judei (rozdziały 1,19−12,50)[6].
Niektórzy badacze chrześcijańscy prezentują argumenty za historycznością cudów[7]. Bibliści chrześcijańscy w większości uznają autentyczność przynajmniej części cudów[8]. Są również badacze, którzy uznają perykopy o cudach za historie figuratywne, ukrywające tajemnicze sensy, nie zaś opisy realnych wydarzeń.
Z punktu widzenia religioznawczego historyczność cudów Jezusa nie jest podstawowym zagadnieniem badań, ponieważ taumaturgowie znani są w innych religiach (np.: Budda i Mahomet – choć sami sobie tej władzy nie przypisywali, Apoloniusz z Tiany). Religioznawcza analiza cudów prowadzona jest przede wszystkim ze względu na ich cele i metody[9].