Edward Gorol
polski rzeźbiarz / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Edward Andrzej Gorol (ur. 23 lipca 1930 w Mikołowie[1], zm. 10 stycznia 2003 w Warszawie) – polski rzeźbiarz, medalier, twórca wielu polskich odznaczeń państwowych i wojskowych.
|
Ten artykuł należy dopracować |
Data i miejsce urodzenia |
23 lipca 1930 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
10 stycznia 2003 | ||
Narodowość | |||
Dziedzina sztuki | |||
| |||
Strona internetowa |
Jego matka Agnieszka była pianistką, podkładała tło muzyczne w niemym kinie. Dom od dziecka był przepełniony muzyką, stąd jego zamiłowanie do muzyki, której w późniejszych latach słuchał bardzo dużo podczas pracy. Gdy miał 9 lat, jego ojciec Fryderyk zaprowadził go do swojej pracy w fabryce, by ten zobaczył spust stali. Poznanie tego niezniszczalnego materiału, huku młotów i lecących iskier było początkiem jego twórczości związanego z tym właśnie stopem żelaza.
Od dziecka posiadał zdolność rysowania, dlatego w 1947 (po ukończeniu szkoły podstawowej) poszedł do Liceum Sztuk Plastycznych w Katowicach. Po liceum rozpoczął studia artystyczne w Krakowie u prof. Ksawerego Dunikowskiego, które następnie ukończył w Warszawie w 1954 r. na Wydziale Rzeźby uzyskując dyplom u prof. Józefa Aümillera za prace medalierskie w 1955. Po ukończeniu studiów do 1959 był organizatorem a następnie kustoszem Muzeum Numizmatycznego w Mennicy Państwowej w Warszawie. Był to również okres, który zaowocował dla niego zdobyciem wielu nagród za projekty odznaczeń państwowych oraz order przyznawany przez dzieci – Order Uśmiechu. W latach 1960–1968 prowadził pracownię rzeźby w Katedrze Rysunków, Malarstwa i Rzeźby na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Wiele jego prac dotyczyły Wojska i Armii, wykonując szereg rzeźb i płaskorzeźb, tablic pamiątkowych i pomników nagrobnych na cmentarzach żołnierzy poległych podczas kampanii wrześniowej w 1939 roku i w czasie powstania warszawskiego. Jego dorobek medalierski liczy nawet ponad 1000 prac. Jego prace obecnie znajdują się w ponad 70 muzeach w kraju i za granicą. Był wiceprezesem oraz działał społecznie w Okręgu Warszawskim Związku Polskich Artystów Plastyków
Swoje prace najczęściej sygnował odwróconą literą E i literą G.
Zmarł w Warszawie w 2003[2]. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera I urnowa-15-11)[3].