Edward O’Brien
amerykański lekkoatleta / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Edward Thomas „Eddie” O’Brien (ur. 12 września 1914 w Somers Point, w stanie New Jersey, zm. 15 września 1976 w Essex Fells, w New Jersey[1]) – amerykański lekkoatleta (sprinter), wicemistrz olimpijski z 1936.
Data i miejsce urodzenia |
12 września 1914 | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
15 września 1976 | |||||||||
Wzrost |
182 cm | |||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
|
Podczas igrzysk olimpijskich w 1936 w Berlinie selekcjonerzy drużyny Stanów Zjednoczonych zdecydowali, że w sztafecie 4 × 400 metrów wystąpią zawodnicy, którzy nie startowali w indywidualnym biegu na 400 metrów. Sztafeta amerykańska w składzie: Harold Cagle, Robert Young, O’Brien i Alfred Fitch zdobyła srebrny medal, za zespołem Wielkiej Brytanii, a przed |Niemcami[1].
O’Brien był mistrzem Stanów Zjednoczonych (AAU) w biegu na 400 metrów w 1935[2], a także halowym mistrzem USA (AAU) w biegu na 600 metrów w 1936 i 1937[3].