Filmografia Cary’ego Granta
lista projektu Wikimedia / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Filmografia Cary’ego Granta?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Cary Grant (1904–1986) w trakcie swojej kariery występował w filmach, radiu i na scenie. Pojawił się w 72 produkcjach fabularnych[1]. Dwukrotnie wyróżniany był nominacją do nagrody Akademii Filmowej[2] i pięciokrotnie do Złotego Globu[3]. Uznawany przez historyków i krytyków za jednego z najwybitniejszych aktorów okresu „Złotej Ery Hollywood”[4] oraz w historii amerykańskiego kina[5].
Mając 6,5 roku, Grant dołączył do trupy „The Penders” lub „Bob Pender Stage Troupe”. Został szczudlarzem i wziął udział w tournée zespołu[6]. Na początku lat 20. XX wieku, w trakcie trasy Pendera po Stanach Zjednoczonych, Grant postanowił osiąść tam na stałe. Debiutował w 1920 w musicalu Good Times, wystawianym w New York Hippodrome[7]. Dwanaście lat później po raz pierwszy pojawił się na dużym ekranie, występując u boku Lili Damity i Thelmy Todd w komedii To jest ta noc (reż. Frank Tuttle)[8]. W latach 30. wykreował wizerunek bogatego i przystojnego playboya m.in. w melodramacie Blond Venus (reż. Josef von Sternberg) z Marlene Dietrich[9], Blaskach i cieniach miłości (reż. Dorothy Arzner) u boku Fredrica Marcha i Sylvii Sidney, Szatanie zazdrości (reż. Marion Gering) wraz z Charlesem Laughtonem, Garym Cooperem i Tallulah Bankhead oraz Upalnej sobocie (William A. Seiter) z Nancy Carroll i Randolphem Scottem[10]. W drugiej połowie lat 30. był jednym z wiodących aktorów gatunku screwball comedy, za sprawą występów m.in. w Nagiej prawdzie (1937, reż. Leo McCarey) i Drapieżnym maleństwie (1938, reż. Howard Hawks) z Katharine Hepburn[11].
Na początku lat 40. Grant, dzięki współpracy z Alfredem Hitchcockiem, wystąpił w takich filmach jak Podejrzenie (1941)[12] i Osławiona (1946)[13]. Do innych ważnych produkcji aktora z tego okresu należą m.in.: screwball comedy Dziewczyna Piętaszek (1940, reż. Howard Hawks)[14], komedia romantyczna Filadelfijska opowieść (1940, reż. George Cukor) z Hepburn i Jamesem Stewartem[15] oraz melodramat Ich dziecko (1941, reż. George Stevens)[16].
W latach 50. i 60. zagrał w takich produkcjach, jak Małpia kuracja (1952, reż. Howard Hawks) wraz z Marilyn Monroe[17], Złodziej w hotelu (1955, reż. Alfred Hitchcock) u boku Grace Kelly[18], Północ, północny zachód (1959, reż. Alfred Hitchcock) z Evą Marie Saint[19] i Szarada (reż. Stanley Donen) razem z Audrey Hepburn[20]. W 1966, po narodzinach córki Jennifer, wycofał się z przemysłu filmowego na rzecz działalności biznesowej[21].
W latach 1944, 1948–1949 i 1959–1966 notowany był w pierwszej dziesiątce najbardziej dochodowych aktorów[22]. Dwanaście filmów z jego udziałem było zestawianych w pierwszej dziesiątce podsumowań roku w amerykańskim box offisie[23]. Dwadzieścia osiem produkcji, w których Grant wziął udział, nominowanych było przynajmniej do jednego Oscara, a osiem z nich zdobyło co najmniej jedną statuetkę w każdej kategorii[23]. Trzydzieści dziewięć filmów z udziałem aktora, po uwzględnieniu inflacji, przekroczyło sumę stu milionów dolarów dochodu z biletów na rynku krajowym[23].