Frédéric Bazille
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Jean Frédéric Bazille (ur. 6 grudnia 1841 w Montpellier, zm. 28 listopada 1870 w Beaune-la-Rolande) – francuski malarz impresjonista[1]. Malował kompozycje figuralne, pejzaże, martwe natury i portrety[2].
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Narodowość | |||
Dziedzina sztuki | |||
Gatunek | |||
|
Urodził się w Montpellier w średniozamożnej rodzinie protestanckiej[1]. Jego ojciec, Gaston Bazille, zajmował się handlem winem[2].
W 1859 r. Bazille podjął studia medyczne[1], w 1862 r. przeniósł się do Paryża, gdzie kontynuował naukę medycyny[2]. W tym samym roku został przyjęty na naukę do pracowni malarskiej Charlesa Gleyre`a[2]. Tam poznał Renoira. Po zdaniu końcowych egzaminów medycznych w 1864 r. zajął się wyłącznie malarstwem. Przyjaźnił się z Monetem, Sisleyem i Manetem, których często wspierał materialnie. Poległ w czasie wojny francusko-pruskiej w 1870 r. w bitwie pod Beaune-la-Rolande[1].
Twórczość Baziille`a stanowi ogniwo pośrednie pomiędzy realizmem Gustave Courbeta a dojrzałym impresjonizmem[1].