Franciszek Ksawery Sapieha
wojewoda smoleński / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Franciszek Ksawery Sapieha herbu Lis (ur. 1741, zm. 10 lutego 1808 w Cienkowicach[1]) – ostatni wojewoda smoleński, konsyliarz z Senatu w konfederacji targowickiej[2], wyznaczony przez konfederację targowicką do sądów ulitimae instantiae Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1793 roku[3]i do zasiadania w Departamencie Interesów Cudzoziemskich Rady Nieustającej w 1792 roku[4], komandor maltański (w zakonie od 1798 roku)[5].
Portret z 1788 | |
Lis | |
Rodzina | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Matka |
Anna Krasicka |
Żona |
Teresa Suffczyńska |
Dzieci |
Mikołaj Sapieha |
Odznaczenia | |
Był synem Ignacego i Anny z Krasickich, bratem Józefa i Kajetana Michała. Ojciec Mikołaja i Pawła.
W latach 50. kształcił się w Warszawie, po czym rozpoczął karierę wojskową. W 1763 został porucznikiem w chorągwi petyhorskiej, a od 1768 jej pułkownikiem.
Dzięki protekcji bratanka Kazimierza Nestora Sapiehy otrzymał w 1791 tytuł wojewody smoleńskiego i Order Świętego Stanisława. Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego[6]. Był zaliczany do osób przeciwnych Konstytucji 3 maja.
W 1773 roku odznaczony został Orderem Świętego Huberta[7].