Gminna ewidencja zabytków
polska ewidencja zabytków / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Gminna ewidencja zabytków – polska ewidencja zabytków, której prowadzenie jest przewidziane przez ustawę z dnia 23 lipca 2003 roku o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami[1].
Gminna ewidencja zabytków powinna być prowadzona przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) w formie zbioru kart adresowych zabytków nieruchomych z terenu gminy[1][2]. W gminnej ewidencji zabytków powinny być ujęte: zabytki nieruchome wpisane do rejestru zabytków, inne zabytki nieruchome znajdujące się w wojewódzkiej ewidencji zabytków oraz inne zabytki nieruchome wyznaczone przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) w porozumieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków. Obiekty ujęte w gminnej ewidencji zabytków powinny zostać uwzględnione w planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz przy kształtowaniu środowiska[3].