Grupa pułkowników
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Grupa pułkowników, frakcja pułkowników, rządy pułkowników – ścisłe otoczenie i najbliżsi współpracownicy Józefa Piłsudskiego, pełniący kierowniczą rolę w Bezpartyjnym Bloku Współpracy z Rządem i państwie polskim podczas rządów sanacji w okresie II RP. „Pułkownicy” bezpośrednio po przewrocie majowym w 1926 pełnili nie najwyższe, choć wpływowe funkcje w armii[1]. Od 1929 zaczęli obejmować najwyższe stanowiska w państwie (premierów i ministrów). Po zwycięskich dla sanacji wyborach parlamentarnych w 1930 („wybory brzeskie”), od 1931 Piłsudski zaczął odsuwać się od bezpośrednich decyzji o sprawach państwowych, cedując większość z nich na „pułkowników”. Po śmierci Piłsudskiego w maju 1935, jesienią 1935 doszło do rozpadu „grupy pułkowników” w wyniku walki o władzę po zgonie Piłsudskiego[2].
Nie mylić z: Junta czarnych pułkowników. |