Góra stołowa (geomorfologia)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Góra stołowa – rodzaj ostańca denudacyjnego, góra o wyraźnie spłaszczonym, rozległym wierzchołku i stromych stokach[1] (co jest skutkiem poziomego ułożenia budujących ją warstw skalnych). Góry stołowe zbudowane są ze skał osadowych, które w ciągu historii geologicznej nie podlegały fałdowaniu. Ich obecne formy są wynikiem tektonicznych ruchów pionowych oraz erozji klimatycznej (wietrznej, termicznej i wodnej).
Zobacz też: inne rozumienia wyrażeń „góra stołowa” i „Góra Stołowa”. |
W Polsce ten typ gór występuje w Sudetach Środkowych, zamykając Kotlinę Kłodzką od zachodu i dając nazwę pasmu górskiemu Góry Stołowe. Natomiast na świecie znanym wzniesieniem tego typu jest monumentalna Góra Stołowa dominująca nad Przylądkiem Dobrej Nadziei.