Hibneryt
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Hibneryt – polski samobieżny zestaw przeciwlotniczy złożony z ciężarówki Star 266 oraz zamontowanej na nim podwójnie sprzężonej armaty przeciwlotniczej ZU-23-2[3]. Podobne zestawienie powstaje też w Jemenie, gdzie też montuje się działo ZU-23-2 na ciężarówce Star 266
Hibneryt-3 | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Typ pojazdu |
samobieżne działko przeciwlotnicze | ||
Trakcja |
kołowa 6×6 | ||
Załoga |
5 | ||
Dane techniczne | |||
Długość |
7090 mm (Hibneryt-3)[1] | ||
Szerokość |
2540 mm (Hibneryt-3)[1] | ||
Wysokość |
2986 mm (Hibneryt-3)[1] | ||
Masa |
11 370 kg bojowa (Hibneryt-3)[1] | ||
Osiągi | |||
Prędkość |
80 km/h[1] | ||
Pokonywanie przeszkód | |||
Brody (głęb.) |
1,2 m[1] | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
2×23 mm armata przeciwlotnicza ZU-23-2 | |||
Użytkownicy | |||
Polska, Ukraina[2] | |||
|
Oryginalne pojazdy Hibneryt powstały w latach 80. XX wieku przez proste posadowienie armaty ZU-23-2 na oryginalnej podstawie na specjalnie przystosowanej skrzyni ciężarówki terenowej Star 266. Kierowca ani obsada armaty nie dysponowali jakąkolwiek ochroną.
Opracowano kilka modernizacji tego systemu. Pierwsza oznaczona jako Hibneryt-KG obejmowała zastosowanie zamiast zwykłej armaty ZU-23-2 jej polskiej modyfikacji ZUR-23-2KG Jodek, gdzie możliwości armaty powiększone są zastosowaniem rakiet Grom. Ponadto zmodernizowane pojazdy wyposażono w magazyn do przewożenia zapasu rakiet Grom i agregat do ładowania akumulatorów[3].
Druga modyfikacja powstała w roku 2007 w wyniku doświadczeń misyjnych i została zaprezentowana na targach MSPO. Modernizacja obejmowała montaż opancerzenia i została opracowana przez 3. Okręgowe Warsztaty Techniczne z Nowego Dworu Mazowieckiego[4]. Autorem projektu był kpt. Piotr Lasek[4]. Opancerzono całą kabinę, nadbudówkę dla obsady i burty, a działko otrzymało fabryczne tarcze pancerne grubości 6 mm[4]. Opancerzenie ma zapewniać poziom ochrony I wg STANAG 4569, zabezpieczając przed zwykłymi pociskami karabinowymi[4]. Prosta nadbudówka dla obsady jest otwarta od tyłu, wykonana z blach pancernych grubości 4 mm i ma odsuwane luki po bokach[5]. Tak zmodernizowane pojazdy, na podwoziu Star 266M, oznaczono jako Hibneryt-P[4]. Zlecono w 2006 roku opancerzenie 8 pojazdów[4].
Na podstawie pojazdu Hibneryt-P opracowano w 3. OWT jego udoskonaloną wersję oznaczoną jako Hibneryt-3, zaprezentowaną w 2010 roku[5]. Zapewnia ona jeszcze większy poziom ochrony załogi przed ostrzałem i wybuchami min, a także posiada większe kąty ostrzału armaty, przesuniętej bardziej do tyłu. Między innymi, stalową skrzynię z zewnętrznym opancerzeniem zamieniono na skrzynię wykonaną od razu ze stali pancernej, z pochylonymi dolnymi częściami burt i dnem ukształtowanym w formie V dla lepszej odporności na wybuchy[5]. Zwiększono komfort i ochronę obsady działa, stosując zamkniętą nadbudówkę, wykonaną z grubszej blachy pancernej, zaopatrzoną w drzwi boczne po lewej stronie i okna pancerne oraz dwuskrzydłowe drzwi od tyłu, zapewniające po otwarciu dodatkową osłonę[5]. Nadbudówka ma trzy składane fotele, system ogrzewania i wentylacji i przylega do kabiny kierowcy dzięki usunięciu zza kabiny koła zapasowego i umieszczenia go poziomo pod platformą[5]. Dla oszczędności masy zrezygnowano z podstawy działka, montowanego bezpośrednio na skrzyni[5]. Schowki w podłodze skrzyni mieszczą osiem skrzynek na amunicję i cztery zapasowe lufy[5]. Ulepszeniu uległo także opancerzenie kabiny kierowcy oraz szereg podzespołów ciężarówki bazowej[5].
Analogicznej konstrukcji wozy bez uzbrojenia zostały zamówione w 2009 roku przez Szefostwo Wojsk Obrony Przeciwlotniczej Wojsk Lądowych dla przewożenia operatorów zestawów przeciwlotniczych Grom[5].
Na początku lat 20. XXI wieku część podwozi zestawów Hibneryt zmodernizowano do standardu Star 266M2[6].