Imperium kartagińskie
starożytne państwo / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Imperium kartagińskie?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Imperium Kartagińskie[1][2][3], zwane potocznie Kartagina (Nowe Miasto; łac. Karthago, Carthago, stgr. Кαρχηδών = Karchedon, fen. Qrt-ḥdšt = Kart Hadaszt, pun. 𐤒𐤓𐤕𐤟𐤇𐤃𐤔𐤕, arab. قرطاج = Kartadż lub hebr. קרתגו = Kartago) – starożytne państwo. Zostało założone w IX w. p.n.e. przez Fenicjan z Tyru jako miasto w pobliżu dzisiejszego Tunisu, w późniejszym okresie obejmowała duży pas afrykańskiego wybrzeża i część Europy Południowej.
Ten artykuł dotyczy starożytnego imperium. Zobacz też: miasto Kartagina, stolica imperium. |
814–146 p.n.e. | |||
Język urzędowy | |||
---|---|---|---|
Stolica | |||
Ustrój polityczny | |||
Pierwszy król |
Dydona (królowa) | ||
Ostatni król | |||
Waluta |
szekiel | ||
Data powstania |
814 p.n.e. | ||
Podbój przez Rzym |
146 p.n.e. | ||
Religia dominująca |
religia kananejska (politeizm fenicki) | ||
|
Szczyt potęgi Kartagina osiągnęła w III w. p.n.e. W tym samym stuleciu wdała się w serię wojen z Rzymem (wojny punickie), które zakończyły się zagładą miasta w 146 p.n.e. Po kilkudziesięciu latach Kartagina odrodziła się jako rzymska kolonia. Po podboju Północnej Afryki przez Arabów w VII w. miasto zaczęło tracić na znaczeniu i w końcu opustoszało.