Jamajczycy
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Jamajczycy – naród pochodzenia głównie afrykańskiego[5], w mniejszym stopniu europejskiego[6] czy indyjskiego[7]. Językiem większości z nich jest jamajski dialekt angielskiego.
Bob Marley | |||
Populacja |
ok. 4 mln | ||
---|---|---|---|
Miejsce zamieszkania |
Jamajka: 2 889 187 (lipiec 2011)[1] | ||
Język | |||
Religia | |||
|
Jamajczycy zamieszkują głównie Jamajkę. Poza ojczyzną żyją w USA (Nowy Jork) oraz w Anglii[8]. Głównym wyznaniem jest protestantyzm[1].
Pierwotnie, od ok. 650 roku n.e., Jamajka zamieszkiwana była przez Indian Arawaków, jednak zostali oni wyniszczeni z powodu wykorzystania niewolniczego, chorób i bezpośredniej eksterminacji po odkryciu Ameryki przez Europejczyków. Do pracy niewolniczej już od 1513 roku przywożono na wyspę także mieszkańców Afryki. W 1655 roku nie było już na Jamajce rdzennych mieszkańców. Po zniesieniu niewolnictwa w 1834 roku na wyspę migrowali do pracy Indianie z innych obszarów Ameryki Środkowej i Południowej (do 1917 przybyło ich ok. 30 tysięcy). W drugiej połowie XIX wieku na wyspę przybyli też Azjaci (w latach 1860–1893 ok. 5 tysięcy)[9].