Jolanta Aragońska
królowa Kastylii i Leonu / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Jolanta Aragońska (ur. 1236/1237[1] w Saragossie, zm. 1301 w Roncesvalles) – królowa Kastylii i Leónu jako żona Alfonsa X.
Jolanta Aragońska, ilustracja z XIII-wiecznego manuskryptu | |||
królowa Kastylii i Leónu | |||
Okres |
od 1 czerwca 1252 | ||
---|---|---|---|
Jako żona | |||
Dane biograficzne | |||
Dynastia |
barcelońska | ||
Data i miejsce urodzenia | |||
Data i miejsce śmierci | |||
Ojciec | |||
Matka | |||
Mąż |
Alfons X Mądry | ||
Dzieci |
Ferdynand | ||
|
Jolanta urodziła się w Saragossie między 1236 a 1237 rokiem jako córka króla Aragonii Jakuba I i jego drugiej żony Jolanty Węgierskiej.[1]
W styczniu 1249 roku Jolanta poślubiła Alfonsa, syna króla Kastylii i Leónu Ferdynanda III.[2] Para miała razem 12 dzieci:
- Ferdynanda (zm. w dzieciństwie),
- Berengarię (1253 – po 1284),
- Beatrycze (1254–1280),
- Ferdynanda (1255–1275),
- Eleonorę (1257–1275),
- Sancha IV (1258–1295), króla Kastylii,
- Konstancję (1258–1280),
- Piotra (1260–1283),
- Jana (1262–1319),
- Izabelę (zm. w dzieciństwie),
- Jolantę (1265–1296),
- Jakuba (1266–1284).
W 1275 roku zmarł Ferdynand de la Cerda, syn Jolanty będący następcą tronu.[2] Pomimo że żyli jego dwaj synowie, młodszy syn Jolanty Sancho doprowadził do tego, że zarówno Kortezy, jak również później jego ojciec Alfons X, uznali go za dziedzica korony. W związku z tym królowa Jolanta szukała poparcia i ochrony dla swoich osieroconych wnuków u swojego brata Piotra III (od 1276 roku króla Aragonii).[2] Po objęciu tronu Kastylii i Leónu przez Sancha, a także podczas panowania jego syna Ferdynanda IV Jolanta, popierająca prawa do tronu swojego wnuka Alfonsa de la Cerda, większość czasu przebywała na terenie Aragonii.[1]
Jolanta zmarła w 1301 roku w Roncesvalles, po powrocie z Rzymu z obchodów roku świętego 1300.[2]