Julia Pępiak
polska Sprawiedliwa wśród Narodów Świata / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Julia Pępiak (ur. 21 września 1890 w Bełżcu, zm. 17 marca 1971 w Śródborów)[1] – mieszkanka Bełżca, województwo lubelskie.
Data i miejsce urodzenia |
21 września 1890 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
17 marca 1971 | ||
Miejsce spoczynku |
cmentarz Bródnowski w Warszawie | ||
Narodowość |
polska | ||
Dzieci |
Mieczysław, Adela, Zygmunt (o. Sebastian) | ||
Odznaczenia | |||
| |||
|
W czasie II wojny światowej i okupacji niemieckiej w Polsce, przez 3 lata (od 1941) do wyzwolenia, przechowywała w Bełżcu Żydówki: Salomeę Helman z córką Bronią[2]. Było to wielkie ryzyko ponieważ w domu Julii Pępiak Niemcy przymusowo zakwaterowali dwóch SS-manów z załogi niemieckiego obozu zagłady SS-Sonderkommando Belzec, utworzonego 17 marca 1942 przez Niemców w pobliżu Bełżca. Nieostrożny ruch lub niewłaściwy gest mogły ściągnąć śmierć na całą rodzinę i bliskich. Julii Pępiak udało się jednak przechować żydowską matkę z dzieckiem i wszystkim szczęśliwie przeżyć[3]. Po wojnie uratowane wyjechały do Izraela. 27 grudnia 1999 Julia Pępiak otrzymała tytuł Sprawiedliwy wśród Narodów Świata nadawany przez Jad Waszem w Jerozolimie[4]. Pochowana na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie w alei 93B[5].
Jej syn, Zygmunt, został księdzem katolickim, franciszkaninem i przyjął imię o. Sebastian[6][7].
O. Sebastian, franciszkanin, napisał o swojej bohaterskiej matce:
„Heroiczna postawa mojej Mamy wynikała z pobudek religijnych i humanitarnych. Był to święty Człowiek, tak zachowałem Ją sobie w mej pamięci”
Bohaterka książki pt. „Sprawiedliwa z Bełżca” autorstwa Antoniego Madejskiego[9].