Język etruski
martwy, niesklasyfikowany język starożytnej Italii / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Język etruski?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Język etruski – wymarły po I wieku n.e. język nieindoeuropejski o nieustalonym pochodzeniu i pokrewieństwie z innymi językami. Był to język pisany i mówiony, którym posługiwano się w dawnej Etrurii i sąsiednich regionach (obecna Toskania, Umbria, Veneto, Emilia-Romania i Lombardia we Włoszech).
Obszar | |||
---|---|---|---|
Liczba mówiących | |||
Pismo/alfabet | |||
Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
Kody języka | |||
ISO 639-2 | und | ||
ISO 639-3 | ett | ||
IETF | ett | ||
Glottolog | etru1241 | ||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język etruski został wyparty przez łacinę i pozostawił po sobie niewiele śladów: kilkadziesiąt zapożyczeń w łacinie (np. etr. phersu to łac. persona [osoba])[potrzebny przypis], kilka tekstów ciągłych i nazwy miejscowości (np. Parma).
Nieznane jest znaczenie większości słów etruskich, dlatego zachowane teksty nie mogą być dokładnie odczytane. Drogą logicznego wnioskowania udało się rozszyfrować takie słowa jak elan (syn), sech (córka), nefts (wnuk), ati (matka), avils (lata) i lupuce (nie żyje)[1].