Język lusi
język austronezyjski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Język lusi, także: kaliai, kaliai-kove[1][2][3] – język austronezyjski używany przez grupę ludności w prowincji Nowa Brytania Zachodnia w Papui-Nowej Gwinei. Według danych z 1994 roku posługuje się nim 2 tys. osób[1].
Nie mylić z: język lisu. |
Obszar | |||
---|---|---|---|
Liczba mówiących |
2 tys. (1994)[1] | ||
Pismo/alfabet | |||
Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
Status oficjalny | |||
Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
Kody języka | |||
ISO 639-3 | khl | ||
IETF | khl | ||
Glottolog | lusi1240 | ||
Ethnologue | khl | ||
WALS | kkv | ||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Jego użytkownicy zamieszkują obszar na północno-wschodnim wybrzeżu Nowej Brytanii wraz z terenami w głębi wyspy[1]. Komunikuje się w nim również społeczność używająca języka anêm[1][4]. W użyciu jest też tok pisin, który już w latach 60. XX w. był przyswajany równolegle z miejscowym językiem[5].
Lusi (kaliai) i kove to nazwy dwóch dialektów, które bywają rozpatrywane jako odrębne języki[3]. Ethnologue (wyd. 22) i Glottolog (4.6) oddzielnie wyróżniają język kove[6][7].
Został opisany w postaci opracowania z 1969 roku (A Grammar of Kaliai-Kove)[8] . Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].