Karus
cesarz rzymski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Marek Aureliusz Karus, Marcus Aurelius Carus (ur. ok. 230 w Narbo w Galii Narbońskiej[1], zm. latem 283 w Ktezyfonie) – cesarz rzymski panujący w latach 282–283.
Cesarz rzymski | |||
Okres |
od 282 | ||
---|---|---|---|
Poprzednik | |||
Następca | |||
Dane biograficzne | |||
Dynastia |
cesarze iliryjscy | ||
Data i miejsce urodzenia |
ok. 230 | ||
Data i miejsce śmierci |
283 | ||
Przyczyna śmierci |
rażony piorunem (prawdopodobnie) | ||
Dzieci | |||
Moneta | |||
Antoninian Karusa | |||
|
Sprawował urząd prefekta pretorianów za czasów cesarza Probusa. Ogłoszony cesarzem przez wojsko nad górnym Dunajem po buncie i zamordowaniu Probusa, do których doszło w Sirmium. Po stłumieniu buntu i ukaraniu zabójców cesarza, jesienią 282 pokonał Kwadów i Sarmatów. Ustanowił cezarami dwóch swoich synów – Karynusa i Numeriana[2].
Pod koniec 282 wyruszył z Sirmium z armią przeciwko Persom. Wkroczył do Mezopotamii i zdobył Seleucję i Ktezyfon. Dzięki tym zwycięstwom przybrał tytuł Persicus Maximus. Zginął podczas tej wyprawy prawdopodobnie rażony piorunem wkrótce po zdobyciu Ktezyfonu[3][4][5].