Konstytucja Skonfederowanych Stanów Ameryki
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Konstytucja Skonfederowanych Stanów Ameryki – najwyższy akt prawny, który obowiązywał w Skonfederowanych Stanach Ameryki (CSA).
|
Ten artykuł należy dopracować |
Państwo | |||
---|---|---|---|
Data wydania |
11 marca 1861 roku | ||
Data wejścia w życie |
22 lutego 1862 roku | ||
Rodzaj aktu |
ustawa zasadnicza | ||
Przedmiot regulacji | |||
Status |
uchylony | ||
Utrata mocy obowiązującej z dniem |
9 kwietnia 1865 | ||
| |||
Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych |
Akt zastąpił Tymczasową Konstytucję Skonfederowanych Stanów. Dokument został wydany 11 marca 1861 roku[1], a wszedł w życie 22 lutego 1862 roku w stolicy amerykańskiego stanu Alabama – Montgomery (pełniącej tymczasowo rolę stolicy CSA). Konstytucja składała się z 7 artykułów, z których duża część jest dosłownie przepisana z Konstytucji Stanów Zjednoczonych, jednak zawiera ona bardzo poważne różnice dotyczące m.in. niewolnictwa. Oryginał dokumentu, podpisany przez 43 z 50 deputowanych, znajduje się w Uniwersytecie Georgii[2]. Zdecydowano o wejściu w życie 22 lutego, ponieważ jest to rocznica urodzin Jerzego Waszyngtona. Warto nadmienić, że tego samego dnia został zaprzysiężony Jefferson Davis – jedyny prezydent.