Koryto rzeki
najniższa część doliny rzeki / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Koryto rzeki – najniższa część doliny rzeki, która znajduje się w obrębie jej dna i przez którą okresowo lub ciągle płynie woda[1], dokonując zmian w kształcie powierzchni. Jeśli rzeka ma silny nurt, następuje erozja denna, jeżeli słaby – akumulacja niesionego materiału, a jeśli meandruje, dochodzi do erozji bocznej[2]. Koryto stanowi fragment łożyska rzeki[3]. W korycie gromadzą się osady powstałe głównie z materiału transportowanego (zwykle poprzez wleczenie lub saltację) po powierzchni dna lub tuż nad nią (transport trakcyjny), w tym bruk korytowy[4]. Przyrost osadów korytowych odbywa się przede wszystkim na boki[5].
Część koryta rzeki, którą woda płynie stale, to koryto małej wody[2].
Parametrami określającymi koryta rzeczne w danym miejscu są[2]:
- szerokość zwierciadła wody
- powierzchnia przekroju poprzecznego
- głębokość maksymalna (przy danej szerokości)
- obwód zwilżony (obwód styku wody z podłożem na przekroju poprzecznym)