Księga Henocha
apokryf Starego Testamentu / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Księga Henocha?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Księga Henocha albo 1 Księga Henocha – pseudoepigraficzna księga apokryficzna Biblii hebrajskiej i Starego Testamentu. Koptyjski Kościół Prawosławny jako jedyny włączył ją w swój kanon Pisma Świętego, jako natchnioną. Jest ona kompilacją różnych tekstów powstałych między 170 r. p.n.e. i końcem I w. n.e.[1][2]
Krótki urywek z 1 Księgi Henocha (1 Hen 1,9) jest zgodny z zawartym w Nowym Testamencie (Listem Judy 1,14-15). Autorstwo cytowanych słów jest tam w sposób jednoznaczny przypisywane „Henochowi, siódmemu po Adamie” (1 Hen 60,8).
Istnieją jeszcze dwie księgi apokryficzne przypisywane Henochowi[3] – synowi Jereda:
- 2 Księga Henocha z I w. n.e. zachowana jedynie w starosłowiańskim[4];
- 3 Księga Henocha z V w. n.e. zachowana w języku hebrajskim[5].
1 Księga Henocha jest najczęściej cytowana.