Latencja wirusów
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Latencja wirusów – stan lub okres, w którym kompletne kopie wirusowej informacji genetycznej utrzymują się w zakażonej komórce gospodarza, ale nie zachodzi ciągła produkcja zakaźnych cząstek wirusa[2].
Materiał genetyczny wirusa w tym stadium jest wbudowany w genom komórki gospodarzowej w postaci sekwencji DNA[3]. W trakcie latencji cały genom wirusa znajduje się w komórce, a jego ekspresja jest mocno ograniczona[4].
Podczas latencji wirus jest stosunkowo nieszkodliwy. Jego destrukcyjne działanie rozpoczyna się, gdy latencja się skończy. Gdy powstają warunki sprzyjające uaktywnieniu wirusa[4], w komórkach gospodarzowych zaczyna się proces produkcji jego zakaźnych cząstek[3].
Ustanawianie zakażenia latentnego jest cechą charakterystyczną herpeswirusów, w tym wirusa opryszczki pospolitej[4].
Istnieją dwa warunki, których spełnienie pozwala zakwalifikować zakażenie jako latentne. Powinno być ono:
- trwałe, czyli utrzymane mimo odpowiedzi ze strony układu odpornościowego nosiciela oraz niesprzyjającego środowiska komórki
- odwracalne, to znaczy w sprzyjających okolicznościach dochodzi do reaktywacji wirusa i pełnej ekspresji jego genów[4].