Leziwo
urządzenie służące bartnikowi do wspinania się na drzewa / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Leziwo – w bartnictwie urządzenie służące do wspinania się na drzewa bartne i siedzenia lub stania podczas prac przy barci.
Urządzenie składało się z następujących elementów: leziwo właściwe (z czego sznur podwójny to 16,5 metra, a sznur pojedynczy – 14 metrów), leżja (sznur – 15 metrów) i ławeczka do siedzenia[1][2]. Sznury specjalne, wykonywane z konopi i łyka lipowego[2], służyły do wspinaczki na drzewo, zaś ławeczka pozwalała siedzieć podczas pracy przy barci[2]. Ławeczkę o lekko wklęsłym kształcie i długości około 50 cm wykonywano np. z drewna lipowego[3]. Powrozy przytwierdzone były do ławeczki i zarzucane na drzewo w pętlę[4]. Po dodaniu dodatkowych drążków o długości 3–3,5 m bartnik mógł na leziwie stać zamiast siedzieć, co było przydatne w trakcie drążenia barci w pniu[5].
- Bartnik siedzący na leziwie
- Bartnik na leziwie pobierający miód
- Bartnik niosący złożone leziwo