Litwa właściwa
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Litwa właściwa (łac. Lithuania propria) – kraina historyczna, będąca rdzeniem dawnego Wielkiego Księstwa Litewskiego (Litwy historycznej), położony na wschód i południe od rzeki Niewiaży, po Brześć nad Bugiem oraz Mińsk. Centralnymi ośrodkami tego obszaru były Wilno i Grodno. W skład tak pojmowanej Litwy wchodziła Wileńszczyzna i Grodzieńszczyzna, a także tzw. Ruś Czarna (Nowogródczyzna i część Mińszczyzny), czyli terytoria etnicznie przeważnie ruskie, włączone do dziedzictwa Wielkiego Księstwa Litewskiego przez Giedyminowiczów w XIV wieku[1]. Oznacza to, że Litwa właściwa nie oznacza dokładnie tego samego co etniczne ziemie litewskie[2].
Na zachód od Litwy właściwej (czyli tradycyjnie: na zachód od Niewiaży) rozciągała się odrębnie traktowana Żmudź. Z kolei na wschód od Litwy właściwej położona była tzw. Ruś Biała, ciągnąca się po Witebsk i Mohylów (przedrozbiorowe województwa: połockie, witebskie i mścisławskie i smoleńskie)[1].