Marsz Żywych
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Marsz Żywych (hebrajski: מצעד החיים Mits’ad HaKhayim) – coroczny program edukacyjny, który przyciąga uczniów z całego świata do Polski, gdzie uczą się oni o Holokauście. W Dniu Pamięci o Holokauście, według żydowskiego kalendarza Yom HaShoah, tysiące uczestników maszeruje w ciszy z Auschwitz do Birkenau, największego kompleksu nazistowskich obozów koncentracyjnych wzniesionego podczas II wojny światowej.
Marsz przez dawny nazistowski obóz zagłady Auschwitz-Birkenau, organizowany w ramach pamięci o Holokauście i edukacji | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Miejscowość |
Auschwitz-Birkenau | ||
Data |
Marzec lub kwiecień każdego roku | ||
Uczestnicy |
Uczniowie; Ocalali z Holocaustu; dygnitarze | ||
brak współrzędnych | |||
| |||
Strona internetowa |
Inicjatywa powstała w roku 1988 i od tego czasu marsze odbywają się co roku przez dwa tygodnie, w okolicach kwietnia i maja, bezpośrednio po Święcie Przaśników[1]. Maszerujący przybywają z ponad 50 krajów świata, m.in.: Stanów Zjednoczonych, Kanady, Australii, Nowej Zelandii, Chin, Estonii, Panamy, Meksyku, Argentyny, Brazylii, Węgier i Turcji[2].
Inicjatorami Marszu Żywych byli Izraelczycy Awraham Hirszson oraz dr Szemu’el Rosenman. We wczesnych latach wspierali ich przywódcy wspólnot żydowskich i filantropi ze Stanów Zjednoczonych (Alvin Schiff, Gene Greenzweig oraz Joseph Wilf, pierwszy północnoamerykański przewodniczący Marszu Żywych) i Kanady (Walter Hess, Shlomo Shimon, rabin Irwin Witty, jak również Eli Rubenstein).