Obłaziec
Dzielnica Wisły / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Obłaziec – jedna z 7 jednostek pomocniczych miasta Wisły, osiedle nr 2[1], najbardziej na północ wysunięta część miasta Wisły, ściśnięta w wąskim, przełomowym odcinku doliny rzeki Wisły, ograniczonym od zachodu zboczami Krzywego i Wielkiej Czantorii, a od wschodu stokami Bukowej i Obłaźca (Obory). W najwęższym miejscu między Krzywym a Obłaźcem szerokość doliny, którą obok rzeki biegną szosa i linia kolejowa, wynosi zaledwie 200 m.
Zobacz też: Obłaziec (szczyt). |
Osiedle Wisły | |||
przystanek kolejowy | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Miasto | |||
SIMC |
0927464 | ||
Tablice rejestracyjne |
SCI | ||
Liczba osiedli |
7 | ||
Plan | |||
49°40′40″N 18°51′00″E | |||
|
Nazwa Obłaziec jako nazwa potoku występuje w zapiskach już w 1615 r. W odniesieniu do osiedla w roku 1836 (jako Oblażec), następnie w 1879 (Oblaziec) i 1900 (Obłażec). Pochodzi od słowa „obłaz”[2], oznaczającego tu obejście stromym stokiem górskim niedostępnego odcinka doliny.
W dniu 11 lipca 1929 roku został otwarty górski szlak kolejowy do Wisły[3]. W miejscowości zlokalizowano przystanek kolejowy[4]. Na lewym brzegu rzeki Wisły, tuż na północ od dolinki potoku Gahura, wielki kamieniołom, w którym eksploatuje się gruboławicowe piaskowce dolnych warstw godulskich. We wschodniej części znajduje się dawna wieś zarębna Tokarnia.
Z Obłaźca biegną zielone znaki szlaku turystycznego na Orłową w pasemku Równicy[5].