Odznaki tytułów honorowych (PRL)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Odznaki tytułów honorowych – odznaki przyznawane wraz z tytułami honorowymi w czasach PRL i krótko w czasie III Rzeczypospolitej. Służyły do wyróżniania wybitnych specjalistów o wyjątkowym dorobku zawodowym i wieloletniej pracy.
Odznaki nie miały wstążek i wieszane były (z dwoma wyjątkami) na przywieszkach[1] (zawieszkach) – metalowych poprzeczkach błędnie zwanych baretkami, co było rozwiązaniem obcym polskim tradycjom odznaczeniowym, a zostało wymuszone dążeniami do unifikacji wszystkich dziedzin życia w obozie państw komunistycznych, jako bezpośrednie naśladownictwo sposobu zawieszania oznak wyróżnień, które było stosowane w wielu odznaczeniach sowieckich od 1938 (po transformacji do demokracji w 1989 nie praktykuje się ustanawia nowych odznak w takiej formie)[2].
Łącznie w latach 1955–1985 wprowadzono piętnaście tego typu odznaczeń. Miały one rangę orderu[3], a ich posiadaczom przysługiwał dodatek emerytalny w wysokości 10% podstawy[4], zwany dodatkiem „chlebowym”[5] (patrz: order chlebowy). Tytuły honorowe zostały zniesione w 1992, chociaż utrzymano prawo do używania związanych z nimi tytułów[6], a dodatki przysługujące ich posiadaczom zlikwidowano w 1999[7].
Wszystkie odznaki tytułów honorowych przypinane były na prawej stronie piersi[1]. W sumie odznaczono nimi 14 650 osób[8].
Obecnie odznaki tytułów honorowych są przyznawane m.in. w: Federacji Rosyjskiej[9], Republice Armenii[10], Republice Białorusi[11] i na Ukrainie[12].