Okręty podwodne typu IXD-1
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Okręty podwodne typu IXD-1 – niemieckie okręty podwodne opracowane jako szybsza odmiana jednostek typu IXC. Jednostki te były największymi niemieckimi okrętami podwodnymi zbudowanymi w czasie II wojny światowej[1]. Do napędu używały początkowo chłodzonych wodą sześciu silnikami Diesla Mercedes-Benz o mocy 1500 KM każdy oryginalnie stosowanych na kutrach torpedowych (S-Boot). Silniki te nie sprawowały się najlepiej na U-Bootach – wydzielały dużą ilość dymu, były też przyczyną wysokich temperatur wewnątrz kadłuba[1]. Układ napędowy U-180 uzupełniały dwa silniki elektryczne Siemens i dwa wały napędowe z jedną śrubą każdy. Podobnie jak inne niemieckie krążowniki podwodne, typ IXD-1 miał sześć wyrzutni torpedowych, w tym cztery na dziobie, zabrać zaś mógł 27 torped (w tym 12 w kontenerach na górnym pokładzie), wyposażony był też w jedno zamontowane przed kioskiem działo kalibru 105 mm (ze 150 pociskami) oraz dwa działa przeciwlotnicze kalibru 37 i 20 mm[2]. W 1943 roku jednostki te zostały przebudowane do zadań transportowych, co zapewniło im możliwość przewozu 250 ton ładunku. Było to możliwe m.in. dzięki wymianie silników na dwa generatory Diesla, co zapewniło im możliwość rozwijania prędkości do 15,75 węzła oraz usunięciu wyrzutni torpedowych.
Kraj budowy | |
---|---|
Stocznia | |
Zbudowane |
dwa |
Użytkownicy | |
Typ poprzedzający | |
Typ następny | |
Służba w latach |
1942-1945 |
Uzbrojenie: | |
27 torped działo kal. 105 mm (150 pocisków) 1 działo AA 37 mm 1 działo AA 20 mm | |
Wyrzutnie torpedowe: • dziobowe • rufowe |
|
Załoga |
57 oficerów i marynarzy |
Wyporność: | |
• na powierzchni |
1600 ton |
• w zanurzeniu |
1800 ton |
Zanurzenie testowe |
230 metrów |
Długość |
87,6 metra |
Szerokość |
7,5 metra |
Napęd: | |
6 silników / 2 generatory Diesla 2 silniki elektryczne 2 wały napędowe | |
Prędkość: • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Zasięg: | |
• na powierzchni |
9500 Mm @ 14 węzłów (powierzchnia) |