Pd2
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Pd2 – polskie oznaczenie na PKP pruskiego parowozu pospiesznego serii KPEV S4, produkowanego w latach 1902–1909. Na kolejach niemieckich nosił później oznaczenie serii (Baureihe) 135. Parowóz posiadał dwucylindrowy silnik bliźniaczy na parę przegrzaną i był pierwszym seryjnym parowozem wyposażonym w przegrzewacz[3]. Po I wojnie światowej polskie koleje eksploatowały 6 parowozów tego typu[2]
Szybkie fakty Inne oznaczenia, Producent ...
Pruska lokomotywa serii S4 | |
Inne oznaczenia |
S4 |
---|---|
Producent | |
Lata budowy |
1902–1909 |
Układ osi |
2'B h2 |
Wymiary | |
Masa służbowa |
55,2 t (wczesne: 55 t)[1] |
Masa przyczepna |
31,9 t (wczesne: 34,5 t) |
Długość |
10 760 mm[2] |
Długość z tendrem |
18 110 mm[2] |
Wysokość |
4200 mm[2] |
Rozstaw osi skrajnych |
7600 mm[2] |
Średnica kół napędnych |
1980 mm[2] |
Średnica kół tocznych |
1000 mm[2] |
Napęd | |
Trakcja |
parowa |
Ciśnienie w kotle |
12 at[2] |
Powierzchnia ogrzewalna kotła |
104,53 m² (wczesne: 100,76 m²)[1] |
Powierzchnia przegrzewacza |
33,9 m² (wczesne: 30,7 m²)[1] |
Powierzchnia rusztu |
2,27 m²[2] |
Średnica cylindra |
540 mm (wczesne: 530 mm)[1] |
Skok tłoka |
600 mm[2] |
Parametry eksploatacyjne | |
Maksymalna siła pociągowa |
6400 kG[2] |
Prędkość konstrukcyjna |
100 km/h[2] |
Nacisk osi na szyny |
15,9 t (wczesne: 17,5 t)[1] |
Zamknij