Penczo Sławejkow
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Penczo Petkow Sławejkow, bułg. Пенчо Петков Славейков (ur. 27 kwietnia 1866 w Trjawnie, zm. 10 czerwca 1912 w Brunate[1]) – bułgarski poeta, przedstawiciel modernistycznego środowiska twórców skupionych wokół czasopisma Misył, syn Petka Sławejkowa i brat polityków Iwana Sławejkowa oraz Christa Sławejkowa.
Imię i nazwisko |
Penczo Petkow Sławejkow | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | |||
Data i miejsce śmierci | |||
Narodowość | |||
Dziedzina sztuki | |||
Ważne dzieła | |||
Krwawa pieśń (1911-1913) | |||
|
Był ideologicznym przywódcą skupionych wokół pisma „Misył” tzw. młodych modernistów, którzy obrali orientację neoromantyczną. Był autorem poematów epicko-lirycznych i filozoficznych o charakterze programowym. Był też autorem liryków osobistych (zbiór Syn za sztastije 1907) mistyfikacji poetyckiej Na ostrowa na błażenite (1910), będącej zbiorem jego wierszy, niedokończonego poematu o powstaniu kwietniowym oraz studiów o folklorze i literaturze bułgarskiej i europejskiej.