Petersburski Kompleks Zapobiegania Powodziom
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Petersburski Kompleks Zapobiegania Powodziom (ros. Комплекс защитных сооружений Санкт-Петербурга от наводнений), nieoficjalnie Zapora Petersburska – ponad 25-kilometrowy system tam i śluz wodnych, zbudowanych na potrzeby ochrony przeciwpowodziowej miasta i aglomeracji Petersburga w Rosji. Tama rozciąga się od miasta Łomonosow na północ, do wyspy Kotlin (i miasta Kronsztad), następnie skręca na wschód w kierunku miasteczka Sestroretsk (mapa obok).
Kompleks przeznaczony jest do ochrony Petersburga przed niszczycielskimi działaniami fal sztormowych, poprzez oddzielenie Zatoki Newskiej od Zatoki Fińskiej. Według danych historycznych fale sztormowe pochodzące z Zatoki Fińskiej spowodowały prawie 300 powodzi w samym mieście[1], z których kilka miało ogromny wpływ na zniszczenia w mieście. Zapora ma w praktyce możliwości, chronić miasto przed wzrostem wody o 5 metrów[2].
Budowę kompleksu mogącego zapobiegać powodziom rozpoczęto w 1978 roku[2], od tego czasu stała się jedną z najdłużej powstających projektów budowlanych w Rosji. Przedłużająca się budowa i brak znacznych środków finansowych spowodowała wstrzymanie wszystkich prac w 1995 roku[2]. Budowa została wznowiona w 2005 roku na skutek interwencji ówczesnego prezydenta Rosji, Władimira Putina[3], pochodzącego z Petersburga. Otwarcie inauguracyjne nastąpiło dniu 12 sierpnia 2011 roku[2], gdy wszystkie urządzenia znajdujące się w południowej części zapory zostały ukończone, wraz z odcinkiem najdłuższego podwodnego tunelu[4] w Rosji, wchodzącego w skład obwodnicy Petersburga. Pierwsze oficjalne uruchomienie systemu, tzn. zamknięcie stalowych bram odbyło się 28 listopada[5] 2011 roku w celu powstrzymania nadchodzącej fali sztormowej. Skutkami "zamknięcia" kompleksu był spadek wzrostu fali morskiej do 1,28 metra n.p.m.[5], który jest poziomem dopuszczalnym, poniżej poziomu alarmowego równego 1,6 m n.p.m. Kompleks zapór przechodzi przez historyczne forty Północnego Kronsztadu, wpisane do rejestru Światowego Dziedzictwa UNESCO.