Pietermaritzburg
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Pietermaritzburg (wym. [ˈpi.tər.mɑː.rəts.bœrχ]) – miasto we wschodniej części RPA, od 1994 roku w wyniku nowego podziału administracyjnego kraju i likwidacji bantustanów pełni funkcję ośrodka administracyjnego prowincji KwaZulu-Natal. W 1991 roku miasto zamieszkiwało około 228,5 tys. osób. W roku 2001 liczba mieszkańców wzrosła do 521 805 osób.
Ten artykuł od 2016-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Państwo | |||
---|---|---|---|
Prowincja | |||
Data założenia |
1839[1] | ||
Prawa miejskie |
1853[1] | ||
Burmistrz |
Zanele Hlatshwayo | ||
Powierzchnia |
649 km² | ||
Wysokość |
596 m n.p.m. | ||
Populacja (2011) • liczba ludności |
| ||
Nr kierunkowy |
033 | ||
Kod pocztowy |
3201 | ||
29°35′S 30°25′E | |||
| |||
| |||
Strona internetowa |
Podczas II wojny światowej od czerwca do września 1942 w obozie Hay Paddock pod Pietermaritzburgiem przebywali na kwarantannie żołnierze 20 pułku piechoty Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie z dowódcą ppłk. Aleksandrem Idzikiem, którzy zaskarbili sobie sympatię miejscowej ludności, w uznaniu czego rada miasta uchwałą 8 kwietnia 1944 nadała jednej z ulic w dzielnicy Scottsville nazwę „Poland Road”[2].
W mieście rozwinął się przemysł metalowy, maszynowy, elektrotechniczny, spożywczy, włókienniczy, drzewny, skórzano-obuwniczy oraz gumowy[1].