Plac Bohaterów w Budapeszcie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Plac Bohaterów[1] (węg. Hősök tere, nazywany również placem Tysiąclecia lub placem Millenijnym) – jeden z największych i najważniejszych placów w Budapeszcie. Położony jest w VI dzielnicy (Terézváros – Miasto Teresy)[uwaga 1], na końcu Andrássy útca, przy Parku Miejskim (Városliget). Przy placu znajduje się stacja metra Hősök tere, budapeszteńskiej linii M1.
Ten artykuł od 2013-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Ten artykuł dotyczy placu w Budapeszcie. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa. |
Plac Bohaterów w Budapeszcie | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Miejscowość | |||
47°30′55,0″N 19°04′41,0″E | |||
|
Po obu stronach placu znajdują się okazałe budynki Muzeum Sztuk Pięknych (Szépművészeti Múzeum), w eklektyczno-klasycystycznym stylu (wybudowane w latach 1900–1906) oraz Pałacu Sztuki (Műcsarnok), z roku 1895 (w takim samym stylu jak Muzeum). Architektem i pomysłodawcą takiej konstrukcji był Albert Schickedanz.
Zakończenie wszystkich prac na placu Bohaterów nastąpiło dopiero w 1929. Wtedy też na placu znalazł się pomnik (Hősök emlékkövét) poświęconym poległym podczas I wojny światowej (stąd oficjalna nazwa placu).
Plac przez cały okres swojego istnienia był miejscem wielu demonstracji politycznych. W czasie Węgierskiej Republiki Rad zniszczono znajdujący się tutaj pomnik Franciszka Józefa (odbudowano go w nieco innej formie w 1926), a całość pokryto czerwoną draperią. Po II wojnie światowej stanął na placu pomnik Stalina, zniszczony przez Węgrów podczas powstania w 1956; następnie władze ustawiły pomnik Lenina, który po upadku komunizmu zawędrował do specjalnego parku pomników. W 1989 250 tysięcy ludzi zebrało się tutaj podczas symbolicznego pogrzebu Imre Nagy i anonimowych powstańców z 1956.