Plan urządzenia lasu
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Plan urządzenia lasu – szczegółowy leśny plan gospodarczy, podstawowy dokument gospodarki leśnej opracowywany dla lasów stanowiących własność Skarbu Państwa, głównie nadleśnictw. Obejmuje szczegółowy opis oraz ocenę aktualnego stanu lasu, a także precyzyjnie określa cele, zadania i strategie prowadzenia gospodarki leśnej[1][2][3][4].