Poleski Park Narodowy
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Poleski Park Narodowy – park narodowy położony w województwie lubelskim, w polskiej części Polesia, utworzony 1 maja 1990. Obejmuje liczne bagna, torfowiska i jeziora krasowe oraz naturalne kompleksy leśne z bogactwem flory i fauny, znajdujące się na Równinie Łęczyńsko-Włodawskiej. Powierzchnia parku wynosi 9760,2864 ha, zaś jego otuliny 13 702,77 ha[3]. Symbolem parku jest żuraw.
Ols kępowo-dolinkowy przy ścieżce przyrodniczej „Dąb Dominik” | |||
park narodowy | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Położenie | |||
Siedziba |
ul. Lubelska 3a | ||
Mezoregion | |||
Data utworzenia |
1 maja 1990 | ||
Akt prawny | |||
Powierzchnia |
97,60 km² | ||
Powierzchnia otuliny |
137,03 km² | ||
Ochrona |
ścisła 116,58 ha | ||
Odwiedzający |
41 tys. (2015)[2] | ||
51°27′19″N 23°10′24″E | |||
| |||
| |||
Strona internetowa |
Park wchodzi w skład Rezerwatu Biosfery „Polesie Zachodnie”[4], który od 2012 roku stał się rezerwatem transgranicznym[5][6], po połączeniu z Rezerwatem Biosfery „Polesie Nadbużańskie” i Szackim Rezerwatem Biosfery[7]. Jest także chroniony przez konwencję ramsarską jako ważny obszar podmokły.