Powiat woliński
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Powiat woliński – powiat istniejący do 31 grudnia 1972 roku na terenie obecnego powiatu kamieńskiego (teren wyspy Wolin) oraz Świnoujścia (woj. zachodniopomorskie). Jego ośrodkiem administracyjnym było Świnoujście. Oprócz Świnoujścia, do powiatu należały miasta Wolin i Międzyzdroje (1972–1984 jako część Świnoujścia).
powiat | |
do 1972 | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Data likwidacji |
1972 |
Siedziba | |
Powierzchnia |
530 km² |
Populacja (1972) • liczba ludności |
|
• gęstość |
86 os./km² |
brak współrzędnych |
Powiat (obwód) woliński utworzony został po ostatecznym ustaleniu zachodniej granicy państwa polskiego 4 października 1945 roku[1][2] w wyniku objęcia przez administrację polską wschodniej części dotychczasowego niemieckiego powiatu Usedom-Wollin (początkowo pod nazwą powiat uzdamsko-wołyński) z tzw. Ziem Odzyskanych. Składał się z wyspy Wolin w całości oraz wschodniego krańca wyspy Uznam z położoną na niej siedzibą powiatu – Świnoujściem (niem. Swinemünde)[3].
16 października 1945 roku do Świnoujścia przybyła czteroosobowa delegacja z zadaniem zorganizowania oddziału powiatowego Państwowego Urzędu Repatriacyjnego[2]. W tym samym czasie utworzono też punkty etapowe w Świnoujściu i w Wolinie[2]. Już na początku listopada punkty zostały wyposażone w niezbędny sprzęt do przyjmowania osadników[2]. Obiekt w Świnoujściu posiadał 96 miejsc noclegowych, a w Wolinie 40. Obie placówki posiadały własną kuchnię mogącą wykarmić odpowiednio 120 i 75 osób[2]. Punkt PUR w Świnoujściu przestał istnieć 5 grudnia 1947 roku, w Wolinie dzień później[2].
W maju 1946 roku wszedł on w skład nowo utworzonego województwa szczecińskiego[4].
Dla powiatu wolińskiego istniał Sąd Powiatowy w Świnoujściu[5].