Prawo prywatne międzynarodowe
gałąź prawa / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Prawo prywatne międzynarodowe?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Prawo międzynarodowe prywatne – zespół norm, których zadaniem jest wskazanie systemu prawnego (własnego lub obcego państwa) właściwego dla dokonania oceny prawnej konkretnej sytuacji z zakresu prawa cywilnego, prawa rodzinnego i prawa pracy. Normy prawa prywatnego międzynarodowego rozstrzygają konflikty na tle powiązań stanu faktycznego z systemami prawnymi różnych państw – stąd ich nazwa – normy kolizyjne.
Ten artykuł dotyczy norm rozgraniczających działanie systemów prawnych różnych państw. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa. |
W znaczeniu szerokim prawo prywatne międzynarodowe obejmuje również normy merytoryczne prawa (międzynarodowego oraz wewnętrznego) dotyczące tzw. sytuacji z elementem obcym.
Prawo prywatne międzynarodowe uważa się dość powszechnie za zupełnie odrębną gałąź prawa – różną od prawa międzynarodowego tzw. publicznego i prawa cywilnego.
Przepisy prawa prywatnego międzynarodowego w większości są przepisami bezwzględnie wiążącymi (iuris cogentis).
W Polsce jest uregulowane w zasadzie w ustawie z 4 lutego 2011 Prawo prywatne międzynarodowe[1]. Przed przepisami tej ustawy pierwszeństwo mają postanowienia wiążących Polskę umów międzynarodowych, zarówno dwustronnych (bilateralnych), jak i wielostronnych (multilateralnych).