Przylądek Adare’a
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Przylądek Adare’a (ang. Cape Adare)[1] – przylądek Antarktydy, będący wysuniętą najdalej na północny wschód częścią Ziemi Wiktorii, miejsce pierwszego udokumentowanego lądowania na kontynencie antarktycznym 24 stycznia 1895 roku.
Mapa topograficzna Półwyspu Adare’a | |||
Terytorium | |||
---|---|---|---|
Wydarzenia historyczne | |||
Znane z |
pierwsze udokumentowane lądowanie na kontynencie antarktycznym | ||
Rodzaj obiektu | |||
71°17′S 170°14′E | |||
|
Na przylądku znajdują się chaty pozostawione przez wyprawę Borchgrevinka (1899) i grupę północną ekspedycji Terra Nova (1911), które zostały wpisane na listę historycznych miejsc i pomników Antarktyki. Przylądek zamieszkuje jedna z największych kolonii pingwinów Adeli w Antarktyce. W 1998 roku Przylądek Adare’a został desygnowany jako Szczególnie Chroniony Obszar Antarktyki (ang. Antarctic Specially Protected Area, ASPA) – ASPA 159 Cape Adare, Borchgrevink Coast.