Rebelia Cao Qina
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Rebelia Cao Qina była trwającą jeden dzień próbą zamachu stanu, która miała miejsce w Pekinie 7 sierpnia 1461 roku, za panowania dynastii Ming. Została przeprowadzona przez chińskiego dowódcę Cao Qina (chiń. upr. 曹钦; chiń. trad. 曹欽; pinyin Cáo Qīn; zm. 1461) i jego żołnierzy pochodzenia mongolskiego i chińskiego, przeciwko cesarzowi Zhu Qizhenowi. Zamach stanu został zaaranżowany przez Cao Qina i jego oficerów z powodu obaw, że będą kolejnym celem czystki. Cesarz Zhu Qizhen kolejno eliminował tych, którzy pomogli mu odzyskać koronę cesarską z rąk jego przyrodniego brata cesarza Jingtai, który wcześniej objął po nim tron w 1449 po katastrofie Tumu[1]. Zamach stanu zakończył się niepowodzeniem, trzech braci Cao Qina zginęło podczas walk, a sam Cao Qin popełnił samobójstwo podczas obrony ostatniego punktu oporu spiskowców, aby nie dostać się w ręce wojsk wiernych cesarzowi. Rebelia stanowiła apogeum sporu w kwestii służby Mongołów w wojsku cesarskim. Chińscy urzędnicy często wynagradzali swoich mongolskich podwładnych za zasługi wojskowe, a jednocześnie lokowali ich jednostki i rodziny z dala od stolicy.