Rezerwat przyrody Jezioro Łuknajno
rezerwat przyrody / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Rezerwat przyrody Jezioro Łuknajno – rezerwat faunistyczny[1] położony na terenie Mazurskiego Parku Krajobrazowego[2], ok. 5 km na wschód od centrum Mikołajek, w województwie warmińsko-mazurskim, w Krainie Wielkich Jezior Mazurskich. Jego powierzchnia wynosi 1189,11 ha[1][3].
Zobacz też: inne znaczenia nazwy Łuknajno. |
Widok na jezioro Łuknajno | |||
rezerwat faunistyczny | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Położenie | |||
Mezoregion | |||
Data utworzenia |
1947 | ||
Akt prawny |
Zarządzenie Wojewody Olsztyńskiego z dnia 14 maja 1947 r. o ogłoszeniu jez. Łukniany i uroczyska „Czapliniec” w gm. Mikołajki, pow. Mrągowo za teren ochronny[1] | ||
Powierzchnia |
1189,11 ha | ||
53°49′N 21°38′E | |||
|
Obszar ten został uznany za „teren ochronny” w 1947 zarządzeniem Wojewody Olsztyńskiego[1]. Wcześniej jezioro zostało objęte ochroną 24 lipca 1937 r. przez III Rzeszę[4]. Od 1976 z uwagi na swoją wyjątkowo dużą wartość naukową, został on również objęty ochroną międzynarodową jako rezerwat biosfery w ramach programu UNESCO-MAB („Człowiek i biosfera”). Ponadto od 1977 został objęty międzynarodową konwencją ramsarską, chroniącą obszary błotne i podmokłe[5].
Łuknajno to położone na wysokości 115 m n.p.m. jezioro, szeroko rozlane na powierzchni 680 ha i połączone wąskim kanałem z jeziorem Śniardwy. Jezioro jest eutroficzne, bardzo wypłycone w daleko posuniętym procesie zarastania. Grząskie, muliste dno jeziora porastają zwarte skupienia ramienic. Brzegi jeziora przeważnie płaskie, otoczone są szerokim pasem szuwarów. Wokół występują rozległe torfowiska niskie, zajęte w części przez zarośla wierzbowe lub łąki kośne. Od strony południowej występuje płat typowej olszyny. W rezerwacie prowadzone są zoologiczne i ekologiczne badania naukowe. Na wschodnim brzegu jeziora Łuknajno znajduje się Stacja Terenowa Uniwersytetu Warszawskiego im. prof. Kazimierza Dobrowolskiego (stacja jest położona w miejscowości Urwitałt).
Rezerwat utworzono celem zachowania jednej z największych w Europie kolonii łabędzia niemego. Utrzymywaniu się tak licznej kolonii, liczącej w niektórych latach około 2000 osobników, sprzyja duża powierzchnia jeziora i korzystne warunki siedliskowe także dla wielu innych przedstawicieli fauny.