Różyczka
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Różyczka (łac. rubella), także odra niemiecka[1] – choroba zakaźna wywoływana przez wirus różyczki[2], występująca wyłącznie u człowieka[1]. Klasyczne objawy obejmują krótkotrwałą wysypkę plamisto-grudkową[3] i powiększenie węzłów chłonnych[1]. Wysypka pojawia się od 14 do 17 dni po zakażeniu i zazwyczaj trwa 3 dni[3]. Początkowo obejmuje tylko głowę, stopniowo jednak przechodzi na klatkę piersiową i kończyny górne i dolne[3]. Oprócz tego wystąpić może gorączka, ból gardła i osłabienie[3], a osób dorosłych często obecny jest też ból i zapalenie stawów[3]. Czasem stwierdza się zapalenie spojówek, zapalenie jąder bądź ich bolesność[3]. Objawy są zazwyczaj łagodne i u ponad 50% zakażonych infekcja może przebiegać bezobjawowo[3]. Powikłania różyczki nie są częste, a prawdopodobieństwo ich wystąpienia jest większe u dorosłych niż u dzieci[3]. Powikłania obejmują nieprawidłowe krwawienia, obrzęk jąder, zapalenie nerwów oraz zapalenie mózgu[3].
Ten artykuł dotyczy choroby. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa. |
Rubella | |||
Wysypka w różyczce na skórze dziecka | |||
Klasyfikacje | |||
ICD-10 | |||
---|---|---|---|
|
Zakażenie we wczesnej ciąży skutkować może poronieniem bądź urodzeniem dziecka z zespołem różyczki wrodzonej[2]. Do zaburzeń występujących w tym zespole należą wady wrodzone gałki ocznej (zaćma), narządu słuchu (głuchota), serca i mózgu[2]. Zaburzenia występują rzadziej, jeśli do zakażenia dojdzie po 20 tygodniu ciąży[2].
Zakażenia można uniknąć dzięki zastosowaniu szczepionki przeciwko różyczce, której skuteczność w zapobieganiu chorobie sięga 95%[2]. W Polsce podawana jest w połączeniu ze szczepionką przeciwko odrze i śwince, znanym jako szczepionka MMR[3]. Gdy część społeczeństwa pozostaje zaszczepiona, ale odsetek ten jest nie większy niż 80%, więcej kobiet osiąga wiek reprodukcyjny nie uzyskawszy odporności na różyczkę dzięki szczepionce bądź przechorowaniu, co stwarza większe ryzyko zakażenia w czasie ciąży i wystąpienia u dziecka zespołu różyczki wrodzonej[2].
Nie istnieje specyficzne lekarstwo na różyczkę, po zakażeniu leczenie jest wyłącznie objawowe[4].
Różyczka jest chorobą szeroko rozpowszechnioną w wielu regionach świata[4]. Każdego roku około notuje się około 100 000 przypadków wystąpienia zespołu różyczki wrodzonej[2]. Dzięki szczepieniom liczbę zachorowań udało się znacząco zmniejszyć[4][5]. Podejmowane są wysiłki, by zupełnie wyeliminować wirusa będącego przyczyną choroby[2]. W kwietniu 2015 roku WHO ogłosiło, że obie Ameryki są wolne od wirusa różyczki[6].
Różyczka po raz pierwszy została opisana przez niemieckich lekarzy w roku 1814, stąd jej dawna nazwa to "niemiecka odra"[3].