Samuel Eccleston
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Samuel Eccleston PSS (ur. 27 czerwca 1801 w Chestertown, Maryland, zm. 22 kwietnia 1851 w Georgetown, Dystrykt Kolumbii) – amerykański duchowny katolicki, arcybiskup metropolita Baltimore w latach 1834-1851.
Arcybiskup Baltimore | |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
27 czerwca 1801 | ||
Data i miejsce śmierci |
22 kwietnia 1851 | ||
Miejsce pochówku | |||
Arcybiskup metropolita Baltimore | |||
Okres sprawowania |
1834-1851 | ||
Wyznanie | |||
Kościół | |||
Prezbiterat |
24 kwietnia 1825 | ||
Nominacja biskupia |
4 marca 1834 | ||
Sakra biskupia |
14 września 1834 | ||
|
Data konsekracji | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||
Miejsce | |||||||||
Konsekrator | |||||||||
Współkonsekratorzy | |||||||||
|
Przyszedł na świat w rodzinie duchownego episkopalnego. Ojciec, który miał już trójkę dzieci z poprzedniego małżeństwa, zmarł gdy Samuel był jeszcze mały. Matka wyszła ponownie za mąż za katolika nazwiskiem Stenson. Podczas nauki w St. Mary's College w Baltimore, dnia 29 maja 1819 dokonała się jego konwersja. Zdecydował się wówczas zostać kapłanem i rozpoczął formację seminaryjną w Baltimore. Ponadto wstąpił do Zgromadzenia św. Sulpicjusza. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk abpa Ambrose Maréchala 24 kwietnia 1825. Wyjechał następnie na dalsze studia do Issy we Francji. Po powrocie do kraju pracował jako wykładowca na swej alma mater w Baltimore, gdzie od 1829 był rektorem.
4 marca 1834 otrzymał nominację na koadiutora, z prawem następstwa, arcybiskupa baltimorskiego Jamesa Whitfielda ze stolicą tytularną Thermae Basilicae. Sakry udzielił mu abp Whitfield, który zmarł już miesiąc później, co oznaczało przejęcie sukcesji przez o. Ecclestona. W chwili przejęcia urzędu był najmłodszym arcybiskupem baltimorskim w dotychczasowej historii. Paliusz otrzymał 1 listopada 1835. W latach 1834-1840 administrator apostolski diecezji Richmond (zrezygnował z tej funkcji po nominacji ordynariusza, co ostatecznie likwidowało kilkunastoletni wakant na stanowisku biskupa tej diecezji). Podczas jego rządów przewodził pięciu Synodom Prowincjonalnym, wzrosła też znacznie liczba kościołów i szkół prowadzonych przez zakony. Zmarł w swej rezydencji arcybiskupiej.