Schizofrenia prosta
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Schizofrenia prosta – jeden z typów schizofrenii charakteryzujący się brakiem występowania objawów wytwórczych i występowanie jedynie objawów negatywnych (np. brak woli, spłycenie afektu, apatia)[1].
Przebieg schizofrenii prostej rozpoczyna się od coraz bardziej zwiększającego się zobojętnienia, obniżenia nastroju i brakiem zainteresowania własnym losem i otoczeniem. Stosunek chorego do otoczenia staje się coraz bardziej pozbawiony emocji, a sama osoba staje się wyalienowana.
W Polsce rozpoznawana jest bardzo rzadko (około 1% pacjentów)[1].