Sokół brunatny
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Sokół brunatny[3] (Falco berigora) – gatunek średniej wielkości ptaka drapieżnego z rodziny sokołowatych (Falconidae), zamieszkujący Australię, Tasmanię i Nową Gwineę. Łacińska nazwa berigora wywodzi się od rdzennej nazwy ptaka.
Falco berigora[1] | |||
Vigors & Horsfield, 1827 | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
sokół brunatny | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
Zasięg występowania | |||
główne obszary występowania siedliska całoroczne | |||
| |||
|
Zarówno lot, jak i metody łowieckie różnią się znacznie w porównaniu od innych sokołów. Sokół brunatny w locie uderza skrzydłami stosunkowo wolno. Widuje się go, gdy cicho siedzi na gałęzi lub lata, jednak gdy rusza skrzydłami i szybuje, zachowuje pozycję w kształcie spłyconej litery „V”. Czasem wznoszenie w powietrze wygląda na dość nieudolne, zwłaszcza w wietrzne dni, ale pomimo to potrafi wzbijać się na duże wysokości.
Sokół brunatny nie ściga swych ofiar w powietrzu. Głównym sposobem szukania pożywienia jest cicha zasiadka na wysoko położonej gałęzi, np. na obumarłych drzewach lub na słupie elektrycznym. Lotem nurkowym spada na swą zdobycz i chwyta ją swymi szponami. Może też łapać zwierzęta podczas szybowania w powietrzu.