Stanisław Kasprzyk
polski hokeista na trawie / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Stanisław Kasprzyk (ur. 7 listopada 1942 w Gnieźnie, zm. 23 września 2022 tamże) – polski hokeista na trawie, olimpijczyk.
Ten artykuł dotyczy polskiego hokeisty na trawie. Zobacz też: Stanisław Kasprzyk (pedagog). |
Data i miejsce urodzenia |
7 listopada 1942 | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
23 września 2022 | ||||||||
Wzrost |
169 cm | ||||||||
Pozycja |
pomocnik | ||||||||
Kariera seniorska | |||||||||
| |||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||
|
Syn Stanisława i Rozalii z Zielińskich, ukończył Zasadniczą Szkołę Zawodową nr 1 w Gnieźnie (1959), uzyskując zawód elektromechanika. Od 1955 uprawiał hokej w Sparcie Gniezno; z klubem tym był związany przez niemal całą karierę, poza grą w Grunwaldzie Poznań w czasie służby wojskowej. Grał na pozycji pomocnika, wyróżniał się umiejętnościami taktycznymi.
W latach 1962–1975 wystąpił w 49 meczach reprezentacji narodowej, strzelając 2 bramki. Brał udział w debiucie Polski w finałach mistrzostw Europy w Brukseli w 1970. Wystąpił również na igrzyskach olimpijskich w Monachium w 1972, na których Polska zajęła 11. miejsce.
Otrzymał tytuł „Zasłużonego Mistrza Sportu”. Po zakończeniu kariery zawodniczej został działaczem hokejowym w Gnieźnie, występował również w meczach weteranów. Z małżeństwa z Mieczysławą Smętowską ma synów Marka i Dariusza; Dariusz także grał w hokeja w drużynie gnieźnieńskiej Sparty.
Zmarł 23 września 2022[1].