Stanisław Lem
polski pisarz, futurolog, z wykształcenia lekarz / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Stanisław Lem?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Stanisław Herman Lem (ur. 12 lub 13 września 1921 we Lwowie, zm. 27 marca 2006 w Krakowie[2]) – polski pisarz gatunku hard science fiction, filozof, futurolog oraz krytyk.
Stanisław Lem (1966) | |||
Imię i nazwisko |
Stanisław Herman Lem[1] | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
12 lub 13 września 1921 | ||
Data i miejsce śmierci |
27 marca 2006 | ||
Narodowość | |||
Język | |||
Dziedzina sztuki | |||
Gatunek |
hard science fiction, publicystyka, satyra, rozprawa filozoficzna, rozprawa futurologiczna | ||
Ważne dzieła | |||
Odznaczenia | |||
| |||
| |||
Strona internetowa |
Jego debiutem książkowym była wydana w 1951 roku powieść Astronauci. Kolejne powieści fantastycznonaukowe jego autorstwa to: Obłok Magellana (1955), Eden (1959), Pamiętnik znaleziony w wannie (1961), Powrót z gwiazd (1961), Solaris (1961), Niezwyciężony (1964), Głos Pana (1968), Wizja lokalna (1982), Fiasko (1987) i Pokój na Ziemi (1987). Był również autorem trylogii Czas nieutracony (1955) oraz cykli opowiadań fantastycznonaukowych: Dzienniki gwiazdowe (1957), Księga robotów (1961), Bajki robotów (1964), Cyberiada (1965), Opowieści o pilocie Pirxie (1968). Napisał recenzje nieistniejących książek (Doskonała próżnia, 1971), a także wstępy do nieistniejących dzieł (Wielkość urojona, 1973). Jest autorem zbiorów esejów, felietonów i publicystyki literackiej, w tym: Wejście na orbitę (1962), Summa technologiae (1964), Filozofia przypadku (1968), Fantastyka i futurologia (1970), Rozprawy i szkice (1975).
Jego twórczość porusza tematy takie jak: rozwój nauki i techniki, natura ludzka, możliwość porozumienia się istot inteligentnych czy miejsce człowieka we Wszechświecie. Dzieła Lema zawierają odniesienia do stanu współczesnego społeczeństwa i refleksje naukowo-filozoficzne na jego temat. Niektórym ze swoich utworów nadał charakter groteskowy.
Jest najczęściej tłumaczonym polskim pisarzem, a w pewnym okresie był najbardziej poczytnym nieanglojęzycznym pisarzem SF, mimo małego odbioru w Stanach Zjednoczonych. Jego książki przetłumaczono na ponad 40 języków, osiągnęły łączny nakład ponad 30 milionów egzemplarzy.
Był kandydatem do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury. Został odznaczony wieloma wysokimi odznaczeniami państwowymi i kulturalnymi, między innymi Orderem Orła Białego i medalem „Gloria Artis”. Jego nazwiskiem nazwano planetoidę oraz pierwszego polskiego satelitę naukowego.