Tatry Polskie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Tatry Polskie (słow. Polské Tatry, niem. Polnische Tatra, węg. Lengyel Tátra) – część Tatr znajdująca się na terenie Polski. Dawniej używano nazw Tatry Nowotarskie, czasami również Nowotarskie Hale i Tatry Galicyjskie (Galizische Tatra). Jeszcze dawniej (w okresie przedrozbiorowym) używano także nazwy Tatry Sądeckie. Co najmniej od 1860 roku zaczęto powszechnie używać nazwy Tatry Polskie, a po 1900 używano już wyłącznie tej nazwy. Nazwa ta używana jest także w opracowaniach obcojęzycznych. Zazwyczaj oznacza ten sam obszar, co w polskim ujęciu, czasami jednak tylko część Tatr w obrębie wschodniej grani Świnicy[1].