Tetralogia Fallota
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Tetralogia Fallota, zespół Fallota – złożona, sinicza, wrodzona wada serca. Tetralogia Fallota stanowi 3–5% wszystkich wrodzonych wad serca i jest najczęstszą siniczą wadą serca w okresie poniemowlęcym. Do objawów zalicza się epizody sinicy. W trakcie płaczu lub defekacji chorego dziecka może wystąpić napad anoksemiczny (ang. tet spell), w którym staje się ono sine, ma trudności z oddychaniem, jest wiotkie i niekiedy traci przytomność.
Szybkie fakty ICD-10, DiseasesDB ...
Klasyfikacje | |||
ICD-10 | |||
---|---|---|---|
DiseasesDB | |||
|
Zamknij
Na zespół Fallota składają się cztery elementy (tetrada Fallota)[1]:
- przesunięcie w prawo aorty (aorta jeździec, prawostronne położenie aorty, dekstropozycja aorty)
- duży ubytek w przegrodzie międzykomorowej
- zwężenie pnia płucnego
- przerost prawej komory serca, wtórny do zwężenia drogi odpływu krwi.
Te cztery wady i dodatkowo ubytek w przegrodzie międzyprzedsionkowej tworzą pentalogię Fallota.